Moje święta kiedyś i dziś

Witajcie!

No i mamy koniec grudnia. Planowałam, że pojawią się tutaj posty typowo świąteczne, grudniowe a był raptem jeden. Nie jestem z tego zadowolona, chciałabym pisać więcej i ciągle mam postanowienie poprawy. Jednak czasem życie i obowiązki biorą górę. Przede mną nowa rola mamy i co za tym idzie jestem aktualnie pochłonięta przygotowaniami, a też zawsze chcę żeby to co się tutaj pojawia było dopracowane. Nie chcę wrzucać postów tylko po to żeby były. Chcę żeby one niosły ze sobą jakąś wartość, a żeby tak było wymagają one poświęcenia większej ilości czasu. Pozostaje więc wybór - lepsze, a rzadziej czy średnie, a częściej - chyba wybieram tą pierwszą opcję. 

Wpis o tym jak wyglądały moje święta kiedyś i dziś miał się pojawić przed świętami, ale nadal mamy okres okołoświąteczny, przed nami Sylwester i Nowy Rok, więc można sobie podsumować ten czas świąt teraz.

W końcu lepiej zrobić coś późno niż wcale ;)

Jak wyglądały święta w moim rodzinnym domu?

Kiedy byłam dzieckiem Wigilia to był zawsze specjalny czas. Spędzaliśmy Wigilię w rodzinnym gronie, do naszego domu przyjeżdżały ciocie z mężami i moim kuzynostwem, bo był to też ich rodzinny dom. Było tak dopóki żyła babcia i dziadek. Te święta wspominam najlepiej, mimo że nie obyło się zawsze bez narzekania mojej mamy, że musi przygotowywać potrawy dla wszystkich. 

I wiecie co? Zawsze narzekała, że jest za dużo ludzi, że wszyscy zjeżdżają się do niej, ale była wtedy w tych świętach atmosfera i magia. A w tym roku moi rodzice spędzali Wigilię we dwójkę - ja jestem jedynaczką i poszliśmy z mężem na kompromis, dwie poprzednie Wigilie spędzaliśmy z moimi rodzicami, więc teraz przyszła  kolej na rodziców Krzyśka. Ciocie też spędzały każda w swoim gronie najbliższych, wszystko się trochę z czasem rozjeżdża plus dodatkowo wirus nie sprzyja takim spotkaniom. 

Ze świętami z dzieciństwa kojarzy mi się:

- śnieg, bo było go zawsze wtedy pod dostatkiem. 

- barszcz czerwony z uszkami - moja ulubiona wigilijna potrawa, okazuje się że nie jest to pewnik, bo u teściowej je się barszcz grzybowy, jakkolwiek dziwnie to brzmi :D Jest to coś na kształt zupy grzybowej z uszkami, jednak do końca nie jest to zupa grzybowa, nie znam receptury ;)

- wspólne śpiewanie kolęd przy stole - od tej tradycji już też się odeszło

- wybieranie najlepszej kreacji na wieczór, zawsze był to dla mnie specjalny dzień i spędzałam dużo czasu na przygotowaniach żeby jak najlepiej zaprezentować się przed rodziną

- próbowanie wszystkiego i zasiadanie do kolacji już z pełnym brzuchem, jako dziecko miałam zawsze problem żeby oprzeć się tym wszystkim pysznościom 

- czosnek - oprócz dzielenia się opłatkiem w moim domu rodzinnym przed rozpoczęciem jedzenia każdy bierze kawałek czosnku, ma to zapewnić zdrowie na nadchodzący rok, u was też tak jest?

- sianko pod obrusem - zawsze musiało być i miało specjalne znaczenie, bo babcia i dziadek całe życie zajmowali się się gospodarstwem, z tego żyli i to sianko było specjalne, nie tak jak teraz kupione w sklepie w plastikowym woreczku, o ile ktoś jeszcze o tym pamięta, ale było prosto ze stodoły

-  dzielenie się opłatkiem - jako że byłam bardzo nieśmiała jako dziecko to nienawidziłam tego momentu. Trzeba było składać życzenia wujkom i ciociom, wywoływało to zawsze u mnie stres. Raz koleżanka poradziła mi żebym wyszła na ten moment do toalety, stwierdziłam że to super pomysł i tak 

też zrobiłam, jednak wujek, który ma bzika na punkcie dobrego wychowania mój powrót skwitował krótkim "Ooo Sabinka wróciła, nie podzieliłaś się z nami opłatkiem". Nie muszę chyba mówić jak mi było głupio i nie uniknęłam dzielenia się opłatkiem ;) 

- oglądanie koncertów kolęd w telewizji, czekając na przyjazd rodziny 

- kolędnicy chodzący od domu do domu, śpiewający kolędy i mówiący wiersze. W tym roku nikt nie przyszedł... Pewnie to kwestia wirusa i strachu rodziców, brakowało mi trochę tego klimatu

Były to magiczne chwile. Zapewne każdy z nas ma piękne wspomnienia ze świąt z dzieciństwa i tak powinno być. Teraz nasza w tym głowa żeby naszym dzieciom zapewnić również dobre wspomnienia, może nie uda się odwzorować tych naszych, bo świat się zmienił, ale inne nie znaczy zawsze gorsze. Moje tegoroczne święta dalekie były od tych wymarzonych, ale się nie załamuję. Męża dopadła choroba, nie mogliśmy pojechać do rodziny, spędziliśmy je w domu. Mam nadzieję, że odbiję to sobie za rok, kiedy będzie już z nami nasza córeczka. To będą na pewno inne, lepsze święta. Takiej myśli się trzymam. 

Jakie tradycje świąteczne wprowadzam u siebie? 

Pierwszą rzeczą jest ubieranie choinki. Postanowiłam, że w moim domu nastrój świąteczny będzie trwał dłużej i ubieram ją już 6 grudnia. To taki fajny dzień, dobrze mi się kojarzy, bo jako dziecko dostawałam zawsze prezent "od Mikołaja". To był jedyny czas w roku kiedy dostawałam taki prawdziwy, wyczekany prezent. Dlatego w tym roku choinka u mnie stanęła właśnie w dniu Świętego Mikołaja i nie będzie stała do lutego. Myślę, że rozbiorę ją wcześniej. Wolę cieszyć się nią w oczekiwaniu na święta, niż trzymać ją tak długo po świętach. A wy kiedy rozbieracie choinkę? 

Swoją pierwszą własną choinkę ubrałam w kolorach złota i czerwieni, są też elementy drewniane. Wszystkie ozdoby choinkowe są z Pepco i Leroy Merlin - efekt mi się bardzo podoba. Ogromnie cieszy mnie ta choinka. 

Oprócz choinki są też inne ozdoby. Nie lubię przepychu i dużej ilości ozdób, ale stroik na parapecie i delikatne dekoracje przy schodach są i tworzą świąteczny klimat w moim stylu.

Pieczenie pierniczków - u mnie w domu nie piekło się pierników, mimo że teraz mam wrażenie że każdy to robi. Były ciasta, ale nigdy ciasteczka, dlatego u siebie wprowadziłam w tym roku tradycję pieczenia pierników. Nie obeszło się bez początkowej porażki, jednak druga partia wyszła już super. To mi tylko pokazało, że nie warto się zniechęcać i żeby się czegoś nauczyć czasem musi nie wyjść. Chciałabym żeby okres przedświąteczny w moim domu kojarzył się z zapachem pierników, to moje ulubione ciastka i będę się starała piec je co roku ;)

Brak presji. Zauważyłam, że dla niektórych święta to musi być ogrom jedzenia, stanie przy garach od rana do nocy, a później nawet nie ma jak tego wszystkiego zjeść. Jestem za racjonalnym podejściem. To ma być czas przyjemny, oczywiście upieczmy ciasto, żeby mieć co pysznego zjeść podczas świątecznego relaksu, ale czy musi to być od razu kilka sztuk? Zróbmy barszcz, bo to symbol świąt, pierogów ulepmy taką ilość żeby dać radę je zjeść albo po prostu kupmy gotowe, jeśli nie mamy siły na lepienie. To nic złego ułatwiać sobie życie. Jeśli chodzimy do pracy i nie mamy czasu lub po prostu nie lubimy stać przy garach to kupienie tych kilku potraw to moim zdaniem nic złego. Niech każdy robi jak uważa, jednak jestem przeciwniczką presji, robienia na siłę i narzekania. Niech to będzie spokojny, przyjemny czas odpoczynku i bycia razem. Uginający się stół nie powinien być tutaj priorytetem, a w naszej kulturze mam wrażenie, że trochę tak jest. Ja na święta upiekłam tylko pierniczki i 3 bita, dostaliśmy też mnóstwo ciast od mam, więc stół i tak się uginał. Podzielenie obowiązków też jest dobrym sposobem.

Świąteczne filmy - u mnie w rodzinnym domu nie było wspólnego oglądania filmów, a takich o tematyce świątecznej to już w ogóle, dlatego obejrzałam z mężem w tym roku "O północy w magnolii" chcąc się wprowadzić w świąteczny nastrój. Może nie był to film najwyższych lotów, jednak liczy się ten czas razem. No i jest to jednak przyjemne dla oka, nawet jeśli fabuła jest mdła to śnieg, dekoracje, wystrojeni ludzie i ich perypetie dziejące się w okresie Bożego Narodzenia są jakieś takie miłe i chce zawsze obejrzeć chociaż jeden świąteczny film z najbliższymi, aktualnie z mężem, a w przyszłych latach dołączy mam nadzieję do tej tradycji nasza córeczka i kiedyś będzie miała dzięki temu miłe wspomnienia. 

Święta już za nami. Te trzy dni minęły bardzo szybko, odnoszę wrażenie, że więcej radości sprawiało mi to oczekiwanie niż same święta, zwłaszcza że dopadła nas choroba i musieliśmy zmienić plany. Mimo wszystko to były pierwsze święta w nowym, własnym domu - pierwsza wspólna choinka, pierwsze święta z naszym psem, pierwsze strojenie domu, pierwsze wypieki we własnej kuchni. Staram się patrzeć na to co pozytywne, wierzę że w ten sposób można przyciągnąć tego więcej. Mimo, że zabrakło trochę tej magii, jaką odczuwało się kiedyś to mimo wszystko nadal lubię ten specjalny czas celebrowania. 

Teraz przed nami Nowy Rok, co też napawa mnie ekscytacją. Kalendarz na 2021 rok już czeka, lista marzeń zrobiona i głowa pełna planów.

Napiszcie mi jak wyglądały wasze święta lub jak wspominacie te z dzieciństwa ;) 

Pozdrawiam Was serdecznie!