Zmiany są dobre - moja historia

     Jestem Sabina i mam 26 lat. Wychowałam się w małej miejscowości na Podkarpaciu.  Od zawsze ciągnęło mnie w świat, więc gdy tylko mogłam wyrwałam się z tej mojej wioski. Jako dziecko bardzo zazdrościłam mojemu kuzynostwu, które było "z miasta", mimo że moje życie na wsi było całkiem normalne, niczego mi nie brakowało. No może oprócz towarzystwa, bo jestem jedynaczką i mieszkałam w ostatnim domu pod lasem, dzieci w sąsiedztwie nie było, więc spędziłam dzieciństwo sama w piaskownicy w towarzystwie babci. Myślę, że bardzo to wpłynęło na to jaka jestem - lubię być sama, rozmyślać, a dłuższe przebywanie między ludźmi mnie męczy. Tak więc jestem typem samotnika i już mi to nie przeszkadza - taka jestem i nie zmienię tego, choć przez długi czas próbowałam zmienić moje usposobienie na bardziej przebojowe, jednak nic z tego.

    Gdy skończyłam liceum nadszedł czas wyjazdu na studia do dużego miasta. Co to było za wydarzenie! Nowy rozdział, nowa perspektywa - bardzo mnie to ekscytowało. Lubię takie zmiany w życiu, strasznie mnie nakręcają. Wydaje mi się wtedy, że teraz będzie lepiej, zacznę wszystko od nowa, będę nowym człowiekiem! 3 lata mieszkałam w Rzeszowie w wynajmowanym pokoju i było super - wspominam ten czas najlepiej. Zrobiłam licencjat z filologii polskiej, bo czytanie i pisanie od zawsze mi się podobało - mam duszę humanistki i czułam wtedy,  że się spełniam, rozwijam robię coś dla siebie. Pracowałam jako kasjerka w kinie co dawało mi po raz pierwszy w życiu poczuć, że mam swoje pieniądze, mogę wydać je na co chcę - byłam królową życia! Byłam też wtedy w związku na odległość z moim obecnym mężem, który pracował w Londynie, więc postanowiłam po licencjacie wyjechać na wyspy. I znów ta ekscytacja, znów coś nowego, nowe miejsce, nowy kraj. Ostatni rok studiów spędziłam na oglądaniu angielskich youtuberek i wyobrażaniu sobie jak to ja będę tam mieszkać, w tym wielkiem świecie. Myślę, że takie dążenie ku nowemu jest dobre. Człowiek powinien mieć w sobie cały czas chęć zmiany. Uważam, że stagnacja nigdy nie wychodzi na dobre, dlatego cieszę się, że miałam okazję spróbować życia za granicą i że się na to odważyłam.
       Nie mogłam się doczekać i tak w lipcu 2016 zamieszkałam w małym brzydkim pokoiku z lodówką przy łóżku, ale z chłopakiem i w Londynie! To było dla mnie coś. Byłam wtedy pewna, że już tam zostanę na zawsze. Wydawało mi się, że moje miejsce jest właśnie za granicą, w wielkiej metropolii, bo przecież od dziecka pragnęłam mieszkać w mieście. Spędziłam tam 4 lata - dużo się nauczyłam, dużo zobaczyłam, usamodzielniłam się. Nie zostałam tam na zawsze, zmieniłam zdanie, co nauczyło mnie żeby nigdy nie mówić nigdy. Podobno tylko krowa nie zmienia zdania. Było ciężko, przeszłam przez wiele beznadziejnych prac, ale o tym napiszę dokładnie w kolejnym poście, bo zbiegi okoliczności jakie mnie tam spotkały są warte opowiedzenia. Prawo przyciągania istnieje - mam tego dowody. Dostałam super pracę po pewnym czasie, taką o jakiej marzyłam i śmiem wierzyć, że ją przyciągnęłam ;) 

     Po 4 latach wróciłam do Polski. Wielki dzień był w marcu tego roku, choć planowany był na maj, ale Koronawirus zweryfikował plany. W stresie i niepewności na wariackich papierach wróciliśmy kilka miesięcy temu i teraz odnajduję się w nowej rzeczywistości. Znowu mieszkam na wsi, 80 km od tej rodzinnej. Mieszkam z mężem w małym domku, który cały czas urządzamy tak aby był przytulny i aby poczuć się w końcu jak u siebie. Zachwycam się polskim latem, jakiego mi brakowało. Uwielbiam naturę, która mnie tu otacza i korzystam z tego ile mogę. Co więcej oczekuję na przyjście na świat dziecka, więc kolejna duża zmiana przede mną, co jak zawsze mnie ekscytuje.
     Blog powstał aby dzielić się z Wami moją codziennością. Zawsze chciałam to robić i teraz jest na to odpowiedni moment. To będzie blog o prostym i pięknym życiu, o tym aby doceniać chwile i iść zawsze do przodu, mimo różnych przeszkód. Witam Cię na moim blogu, rozgość się, będziemy rozmawiać o życiu, docenianiu chwil i pokonywaniu przeszkód, opowiem trochę moich historii i przemyśleń, tego co sprawia mi radość i mnie motywuje. Będzie mi bardzo miło jeśli na dobry początek zostawisz mi jakiś komentarz na przywitanie :)
    Do następnego! :)